Nog een week voor vertrek

Zoals gebruikelijk een week vor het vertrek een een overzicht van het reisschema en weer. We vliegen op 2 mei met Lufthansa naar Miami on een Airbus A380.

Heen vlucht

2 mei 8:30 - 9:25 uur ; Dusseldorf - Frankfurt ; LH075 ; 0,55 uur ; Airbus 320

2 mei 10:35 - 14:35 uur ; Frankfurt - Miami ; LH462 ; 10:00 uur ; Airbus A380

Terug vlucht

9 mei 16:40 - 7:50 uur (+1 dag) ; Miami - Frankfurt ; LH463 ; 9:05 uur ; Airbus A380

10 mei 8:55 - 9:45 uur ; Frankfurt - Dusseldorf ; LH074 ; 0:50 uur; Airbus 320

Het weer in Miami voor de maand Mei is te zien via:

http://www.accuweather.com/en/us/miami-fl/33128/may-weather/347936?monyr=5/1/2015

Ik zal zelf deelnemen aan de E-Merge conferentie in Miami Beach. Voor het weer hoef ik het niet te laten

9. Terugreis - Orlando, Miami, Atlanta, Dusseldorf

Vanmorgen zijn we er alle vroeg bij,om 6:30 uur zitten we met zijn viertjes aan het ontbijt. We eten de laatste restjes op en dan pakken we onze koffers en vertrekken we richting Miami. Als we Orlando uitrijden komt de zon op en we genieten van het landschap wat aan ons voorbij trekt. Achterin wordt nog een tukkie gedaan. Dan krijgt Edwin de melding dat de bandenspanning rechtsachter niet goed meer is. Bij het eerste servicecenter stoppen we en worden de betreffende band aangevuld. Dan kunnen we weer verder. Het blijft een heerlijk uitzicht al die palmbomen en de zon.

Na bijna 4 uur tuffen komen we aan bij de luchthaven. De auto afgeven bij de huurmaatschappij is zo gebeurd en we kunnen de wandeling gaan maken naar de “peoplemover”. Het treintje dat ons van de autohuurbedrijf naar de luchthaven brengt. Dan is het nog een stuk lopen naar de H terminal, gelukkig zijn er loopbanden. Als we bij de incheckbalie aangekomen zijn kunnen we direct in de rij van de bagage incheck omdat Edwin vanochtend al onze tickets heeft uitgeprint. De rij wordt snel weggewerkt en we zijn binnen de kortste keren aan de beurt. Dan door naar de douanecheck. Er is bijna geen rij en zijn dus zo door de x-ray. Als we op de gate zijn nemen we een broodje bij Subway en wachten tot we mogen boarden. De vlucht is vol maar we hebben mooie plekken bij de deur met extra beenruimte. De eerste vlucht gaat naar Altanta en duurt ander half uur. De tijd vliegt voorbij, voor we het weten landen we op tijd op Atlanta en moeten we naar ons volgende vliegtuig. Deze ligt op een andere terminal en om er te komen moeten we met een ondergronds treintje. Voor we het weten zijn we op terminal E, dan nog een stuk lopen en komen we op gate E4 aan.

Het is nog rustig bij de gate. We nemen plaats en kijken wat in het rond. Dan roept de grondstewardess om dat we zo gaan boarden en legt de procedure netjes uit. Als ze klaar is neemt de piloot het stokje over. Hij begint te vertellen over de komende vlucht naar Düsseldorf. Dat het een rustige vlucht zal worden, welke route we gaan volgen en hij verteld over het toestel. Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt en het komt erg leuk over. Niet veel later mogen we boarden en het is nog steeds erg rustig bij de gate. Als we het vliegtuig inlopen is zijn er nog heel veel lege plekken. Onze plekken zijn wederom perfect, met veel beenruimte. Na het eten gaan de lichten uit en vinden de meeste mensen in het vliegtuig een plekje om te slapen. Wendy kruipt een bankje naar achter en doet een tukkie, ook Edwin probeert te slapen en Henk en Ria dommelen soms een klein beetje weg. Ruim een uur voor landing gaan de lichten weer aan en komt het ontbijt. Volgens schema, iets na kwart over 8:00 uur landen we in Düsseldorf. Al snel zijn we uit het vliegtuig en lopen we door de paspoortcontrole, op naar bagageband 16. Als de eerste koffers komen zegt Edwin: de eerst 4 zijn van ons. Helaas heeft hij maar voor een deel gelijk want 2 van de zes zijn inderdaad van ons. Daarna wordt het wachten op de andere 2 koffers. Als we die dan ook hebben kunnen we naar het treintje die ons naar de parkeergarage brengt. Parkeergarage is ook de auto zo gevonden en voor we het weten zitten we op de snelweg op naar Hengelo. Half 11 komen we aan en gaan we nog even een bakkie doen. Dan gooien we de koffers over en nemen we afscheid van een geweldige vakantie….het was op en top genieten!!!!!!

8. Airboot

We hebben afgesproken om 7:45 uur te vertrekken en voor die tijd ontbijten we gezellig samen in het appartement. Dan is het tijd om de auto in te stappen en te rijden naar Wild Florida in St. Cloud. Een airboat ride en dierentuin. We zijn hier afgelopen april ook geweest en dat was zo leuk dat we gisteravond hebben besloten dit nog een keer te gaan doen.We komen mooi op tijd aan, melden ons…en dan mogen we om 8:50 naar de airboat lopen naar captain George. Wendy vraagt of er nog meer gasten zijn? Nee, we zijn de enige en hebben dus een privé tour. Capitain George staat ons al bij de airboat op te wachten. We stappen snel in en krijgen nog even de verplichte uitleg, maar ach dat weten we natuurlijk allemaal al van de vorige keer. Al varend langs de kant zien we veel koeien in het water staan. Er is een grote heuvel en daar staat een kleine kudde op. Als we langs varen besluit er net een koe om over te stekken en de capitain geeft de koe de ruimte. Als we de koe voorbij zijn gevaren zien we achter ons dat de hele kudde volgt. Een prachtig gezicht. We zien verderop hoog in de boom een american eagle zitten. Een volwassen vrouwtje dat is te zien aan de witte kop en staart. Ze krijgen dat als ze 3 jaar of ouder zijn. We komen nog veel verschillende soorten vogels tegen. Het landschap is prachtig en Capitain George gooit regelmatig het gas erop. We glijden over het water en dan maken we weer even een stop voor de volgende uitleg. Capitain George verteld alles heel rustig en is een fijne gids. Het water staat momenteel erg hoog waardoor de verschillende landerijen onder water staan en we zien dan ook hier en daar de hekken opdoemen. We gaan op sommige stukken zo hard dat we de tranen in de ogen krijgen. Onderweg vinden we ook nog een enkele alligator. Er moeten er rond de 1100 in dit meer zwemmen maar ze laten zich vanmorgen nog niet echt zien. Capitain George verteld dat ook hij een alligator jager is. Dit mag je alleen als je een vergunning hebt. In augustus worden de 2 tag’s p/p uitgedeeld. Dat betekend dat ze er 2 mogen vangen per persoon daar hebben ze in augustus een week de tijd voor. Ze krijgen per groepen de weeknummer toegewezen. Mocht ze het niet lukken in die week dan krijgen ze vanaf september nog 2 maanden om hun tag’s te gebruiken. Daarna is het seizoen weer gesloten. Capitain George verkoopt zijn alligators meestal. Wel heeft ie er nog 1 in de vriezer om daar nog een keer laarzen van te laten maken. En ze BBQ het vlees als er bezoek is, of maken er soep van. Ook maakt ie een stop bij een stukje Cypres bos. Hier legt ie uit waarom de wortels zo zijn en hoe oud sommige bommen zijn, de boom die hij laat zien is ongeveer 300 jaar oud. Het is allemaal erg interessant en een mooie afwisselingen met het harde varen. Na ruim een uur varen komen we terug bij de steiger en nemen we afscheid van onze vriendelijke Capitain. We vonden het nog mooier dan de vorige keer. Dan lopen we het dierenpark in. Altijd leuk om de verschillende dieren te zien. Na een rondje bewonderen zijn we terug bij de auto en rijden we naar de dichtstbijzijnde TSC. Na een korte winkelinspectie gaan we verder en rijden over de “192”richting Orlando.We rijden nog even langs Disney Downtown en dan besluiten we in de auto om te gaan eten bij de nieuwe Outback aan de International Drive. Bijna aangekomen krijgen we een enorme regenbui op de auto. Het is net of er volle emmers water tegen de auto ruit worden aangegooid. Bij Outback aangekomen ziet het er stil uit. Wendy rent door de regen om te kijken of ze open zijn. Dit blijkt zeker het geval en de rest staat al snel naast haar bij de voordeur. Als we binnenkomen ziet alles er nog spik en span uit. Zelfs de menukaarten zijn nog erg schoon en nieuw. We krijgen allemaal weer heerlijke warme maaltijden. Voldaan slenteren we dan weer naar buiten. Nog een winkel dan: Sheplers western wear. Wendy vind er 2 spijkerbroeken in de uitverkoop dus ook die is weer geslaagd. Als we in de auto zitten rijd Edwin nog even naar de Publix omdat Henk een tijdschrift wil kopen en vorige keer had hij die daar ook gevonden. En ja hoor eenmaal bij het tijdschriftenrek aangekomen is het snel gevonden. Nog een geslaagde missie. Dan terug naar het hotel. Edwin wil nog even tanken en als we bij de pomp staan vraagt Henk het fototoestel, hij springt uit de auto en loopt richting 2 grote trucks. Als hij een foto maakt vraagt de man die net in zijn auto wil stappen, waarom hij een foto maakt. Henk verteld dat hij uit Nederland komt. De man zegt meteen, tja daar hebben ze niet deze mooi grote truck. Wil je ermee op de foto? En de man loopt al met zijn sleutel naar de cabine. Hij mag plaatsnemen en maakt een foto met Henk’s toestel. De man verteld nog trots over zijn truck en dan nemen ze afscheid. Wat zijn die Amerikanen toch open en vriendelijk. Dan is het echt tijd om naar het hotel te rijden.

Op de hotelkamer probeert Edwin ons in te checken voor de vlucht van morgen maar helaas lukt dat nog niet, komt later wel.

Dan nog snel even shoppen. Wendy en Edwin rijden naar het bijgelegen outletcentre. Snel struinen ze de , Diesel, Ecco en Hugo af. Edwin slaagt en Wendy ook. Op de terugweg “gooit” Edwin Wendy uit de auto om voor Henk en Ria een lekkere cocktails te halen. Als ze met de cocktails binnenkomt moeten ze beide lachen….de avond kan beginnen, proost.

Morgen is een reisdag, van Orlando naar Miami rijden en van Miami via Atlanta terug naar Düsseldorf vliegen. Woensdagochtend om 8:20 uur moeten we daar landen.

7. Seaworld Orlando

Vanmorgen beginnen we het ontbijt rustig, want het brandalarm blijft uit. Als iedereen er klaar voor is gaan we naar de auto. Seaworld is een klein stukje rijden dus nog geen 10 minuten later staan we in de rij voor de parkeerplaatshokjes. Alles is nog rood gekruist en we wachten geduldig tot het licht op groen gaat. Iets na half negen is het zover en we krijgen een mooi plekje vooraan op de parkeerplaats. We lopen naar de ingang. Edwin regelt de kaartjes. We hebben Seaworld jaarkaarten gekocht, deze zijn 2 voor de prijs van 1. Voor maar $ 80 p/p hebben we kaarten die we alle dagen dit jaar kunnen gebruiken.

Als Edwin de kaarten heeft klinkt er door de luidsprekers het volkslied. Groot deel van de mensen blijven stilstaan. Als het is afgelopen loopt iedereen weer verder. De tassen worden voor de ingang gecontroleerd en dan kunnen we met onze kaartjes door de machines. We slenteren naar de flamingo’s want hier is de ingang van het park en wachten we geduldig tot het touw wordt weg gehaald en we de rest kunnen zien. De flamingo’s zijn gewend aan de mensen drukte en laten zich goed fotograferen. Om negen uur wordt het touw weggehaald en is het park toegankelijk. Eerst maar eens richting de Turtle Trek. Voor we daar aankomen blijven we kijken bij de stingray’s daarna komen we de alligators tegen en ook de Manatees zijn aanwezig. Het is inmiddels al bijna 9:45 en we besluiten dan ook de naar de Bleu Horizon show te lopen, want deze begint om 10 uur. We zitten heerlijk in een zonnetje te wachten tot de show begint. 10 Uur precies is het zover, eerst krijgen we uitleg over de aanwezige bijzondere dolfijnen en over het goede werk wat Seaworld verricht en dan gaat de show beginnen. Hetis adembenemend, de dolfijnen springen in het rond en Ara’s vliegen over ons hoofd. Na een half uur is het helaas over en moeten we het stadion weer uit lopen. We kunnen zo doorlopen de Turtle Trek in. Dit blijkt een 3 d film te zijn van een Schildpad van geboorte tot terugkomst op haar geboorte plek. Het is geweldig om je in deze Zee wereld te begeven en de film is geheel rondom ons en je welke kant je ook opkijkt je ontdekt de schildpaddenwereld. Na een minuut of 10 mogen we weer naar buiten. En we besluiten om een bakkie te doen. Allemaal een lekker hapje erbij. En dan is het tijd om naar de volgende show te slenteren. Shamu, de Orka show. Voordat de show begint vraagt de dame op het podium of alle militairen willen opstaan. Ze krijgen allemaal een groot applaus en dan begint de show. Verschillende Orka’s plonsen en draaien door het grote zwembad. Ze laten verschillende truc’s zien. En dan komt de grote man (Orka) door het water glijden. Deze orka is echt enorm groot. Hij spat de menigte goed nat en veel mensen vluchten de trappen naar boven op, om zich in een veiligere zone te begeven. Dan een hoop gespetter en gespetter is de show afgelopen en we worden allemaal het stadion weer uitgeleid. We vervolgen onze weg en willen de pinguïns nog zien. Deze hebben een nieuw verblijf in Antarctica. Het ziet er prachtig uit. We zien mensen in een lange rij staan. Het blijkt helaas een wachttijd van 40 minuten te zijn om de pinguïns te zien en dat het in karretjes is, dus we besluiten dit aan ons voorbij te laten gaan en lekker naar de uitgang te lopen. Het is inmiddels al middag en de innerlijke mens moet ook verzorgt worden. We rijden naar Uno Chicago Grill. Als het eten wordt geserveerd blijkt de patat weer koud. Ober Tom erbij en binnen no time heeft iedereen een verse warm bordje patat naast zich staan. Het smaakt ons allemaal goed en dan op naar het hotel. Nog een kleine tussenstop bij een drogist voor Wendy en dan zijn we weer terug van weggeweest….de rest van de middag verblijven we bij het zwembad…Henk zwemt een paar rondjes in het heerlijke warme zwembadwater …en aan dan vermaken we ons aan poolbar….en maken de plannen voor morgen, laatste volledige dag van deze vakantie

6. Oldtimers en John’s Pass Boardwalk

We zijn er weer op tijd uit en als we gezamenlijk het ontbijt maken staat, zorgt Henk voor het roosteren van het brood. Als de laatste broodjes voor Edwin klaar zijn gaat er opeens enorm piepen. Het brandmelder gaat af, waarschijnlijk door de broodrooster van de lekkere broodjes. We gooien de deuren open en de afzuigkap zetten we aan, binnen een minuut is het alarm uit en eten we rustig door. Met piepende oren genieten we van ons ontbijt.

Als we allemaal klaar zijn vertrekken we richting het Kumquat Festival, in Dade City. We hebben geen idee wat we kunnen verwachten maar op Internet staat dat daar oldtimer show zal zijn, en daarom gaan we maar eens een kijkje nemen. Als we van de snelweg af zijn ziet Wendy al snel een TSC. Edwin gooit het stuur om en rijdt de parkeerplek op. Als we uitstappen zien we op de andere parkeerplaats ook wat bedrijvigheid. We lopen eerst de winkel in en als we teruglopen naar de auto besluiten Wendy en Henk nog even naar de bedrijvigheid want ze zien kippen en andere dieren. Er staan mensen met hokken met kippen, kuikens, hanen, kalkoenen, geitjes en een van de verkopers loopt met een klein biggetje op de arm.Terug bij de auto zitten Edwin en Ria al klaar en al snel vervolgens we onze weg. Bij een kruising geeft Edwin voorrang aan 2 bijzondere auto’s en we zeggen tegelijk, die moeten we volgen want die gaan zeker naar de show. Halverwege de weg geeft de tomtom helaas aan dat we een andere route moeten volgen dan de auto’s voor ons.

Aangekomen in Dade City is het al een drukte van jewelste. Overal staan auto’s langs de weg geparkeerd en we zoeken dan nog een plekje. Gelukkig vind Edwin die ook en niet eens zo heel ver lopen van alle drukte. Als we net de eerste mooie auto's gezien hebben vraagt de speaker om een momentje stilte ivm het volkslied. Iedereen staal stil en heeft het hand op het hart en de militairen worden zoals gebruikelijk geëerd voordat het volkslied begint. De autoshow is een groot succes, er staan auto’s in vele soorten, merken en maten. We genieten er allemaal van de 400 glimmende bolides. Aan het einde van de rit komen we ook de auto’s tegen die we eerder op de weg voor hebben gelaten. Naast dat er een autoshow is is er ook een grote markt met veel handgemaakte artikelen en voor de kinderen leuke attracties. We slenteren er een beetje over en dan gaan we terug naar de auto.

Op naar de volgende plek. Het is maar ander half uur rijden en we gaan eerst over de binnenwegen. Het landschap is licht heuvelachtig en overal zien we kleine meertjes. Op de tegenliggende weghelft staat al kilometers en kilometers file. De toestromende mensen menigte wordt geleid naar grote parkeerplekken van de fairground waar op dat moment ook een gunshow gaande is. Vanaf daar worden ze met bussen naar het festival gebracht. Als we bij de snelweg aankomen zien we ook daar nog steeds enorme lange files. Gelukkig waren we op tijd en zijn we nu weer op terugweg. De volgende stop is Johns Pass Boardwalk. Dit ligt vlakbij Clearwater.

Als we aankomen ziet het er erg leuk uit en vakantieachtig uit. We zoeken een parkeerplekje. Edwin rijd een straatje in en we zien een man op zijn grasveld staan wijzen. Hij vraagt $10,- voor de parkeerplek maar het is lekker dichtbij en hij legt uit dat hij de boel goed bewaakt, er zouden ook dolfijnen voor de kust te zien zijn. Als we de houten boardwalk op lopen zien we het heerlijke blauwe water. Aan de kant zitten geweldige mooie grote pelikanen. We turen over het water en dan zien we dolfijnen opduiken. Er is een diverse setje en hier en daar zwemt er eentje alleen. We genieten van het geweldige schouwspel. Na een tijdje lopen we verder de boardwalk over en gaan er aan de achterkant de trap af en slenteren nog even langs de verschillende winkels. Dan stappen we de auto weer in om terug te reden naar ons hotel. Onderweg zien we bij een afslag een bord staan met Applebees, tijd om te eten. We genieten van de Patato Twisters als voorgerechtje en na het hoofdgericht eindigen met een heerlijk toetje. Tijd om nu echt naar het hotel te rijden. Nog voor het donker zijn we terug in ons hotel en nemen we plaats op ons balkon. Al snel staat de wijn er weer op tafel samen met de chippies en is het nog lang gezellig…..

Morgen gaan we dolfijnen en andere zwemmende wezens van wat dichtbij bekijken in Seaworld.

5. Orlando Ontspandagje :-)

Vanmorgen doen we het rustig aan en komen we langzaam tevoorschijn in de woonkamer. De tafel wordt gedekt en als Wendy klaar is met douche gaan we aan tafel. Tegen half 8 zijn we klaar en hangen we wat in de woonkamer. Laptop/ipads op schoot en de tv staat aan. Edwin moet nog wat werk doen en de rest relaxen even. Tegen 9'en slenteren we naar de auto. Edwin heeft een kleine Orlando route in zijn hoofd. Target bij Millenia Mall is nummer 1, er moeten boodschappen gedaan worden waaronder het kopen van thee. We rijden over Internationale Drive zodat we alle gekheden weer kunnen aanschouwen. We zien meerdere nieuwe bouwprojecten onderweg waaronder de Orlando Eye, ze hebben ongeveer de helft van het aantal cabines er aan zitten. Dan komen we aan bij de Target en lopen naar binnen. Wendy is op zoek naar bh’s en we missen nog wat thee. Alles wordt gevonden en dan lopen we naar de Starbucks. Henk en Wendy gaan aan de koffie. Helaas voor Ria en Edwin is de Starbucks thee op. We stappen wederom in de auto en rijden de parkeerplaats over, want aan de overkant zit een Ross. In de Ross struinen we wat rond. Helaas niemand vind iets en we besluiten om dan naar Millenia te gaan. Dat is en blijft toch het mooiste winkelcentrum van Orlando.

We genieten van het winkelcentrum maar kopen niks. Dan is het alweer etenstijd. Edwin heeft een Steak N Shake op zijn telefoon op gezocht en daar rijden we naartoe. Het is er rustig en we krijgen een leuk tafeltje toegewezen. De ober is een zeer vriendelijke jongen. De hamburgers en de flinterdunne patat laat het ons allemaal smaken. Bij afreken koopt Wendy nog een busje patatkruiden en dan hup terug de auto in. Edwin neemt een route over het disney terein: Disney back stage. Het blijft leuk om te zien hoe groot het Disney gebied is, we rijden langs diverse ingangen van de parken langs en de monorailbanen. Dan rijden we terug naar het appartement. Lekker op het balkon relaxen. Edwin en Wendy kijken even naar de optie’s voor Seaworld en kopen online jaarkaarten, 2 voor de prijs van 1. De planning is dat ze daar zondag op bezoek gaan. Het zonnetje breekt weer door en besluiten nog een kleine wandeling over het resort terrein te maken. Even zien waar het zwembad, bar ect. gelegen is. Als we het rondje gelopen hebben gaan we terug naar het balkon en komt de wijn op tafel…… het was nog lang onrustig in Orlando....

4. van Miami via de binnenlanden naar Orlando

Henk en Ria zijn er al vroeg bij en lopen in het donker Miami Beach op. Binnen een kwartier is het licht en maken ze mooie foto’s. Dan is het 7:15 uus en komen Edwin en Wendy ook tevoorschijn om naar Aroma Espresso bar te lopen voor een ontbijt nog geen 5 minuten van het hotel. We bestellen ons ontbijt, de croissant worden net uit de oven gehaald. We genieten en het is nog lekker rustig. Buiten staat een dakloze lief naar binnen te kijken. We hebben de man gisteren ook al aan de overkant van de straat gezien. Als hij oogcontact heeft gehad met de jongens achter de balie gaat ie naar de stoeprand en blijft daar wachten. Edwin krijgt een telefoontje en vliegt naar buiten. Wij blijven nog even genieten van onze eten en drinken. Dan zien we een van de medewerkers met thee en een zakje eten naar de deur lopen, hij wacht even omdat de dakloze man met een andere dakloze in gesprek is maar als die wegloopt, geeft ie snel de dakloze zijn ontbijt. Wat een zorg.Als wij klaar zijn en Edwin weer te voorschijn is gekomen lopen we terug naar het hotel. Pakken onze koffers en wordt de auto voor gereden. Op naar Orlando via de toeristische route.

We rijden Maimi uit via de I95, dan pakken we de I595 richting Naples waar we de afslag van de Us 27 nemen om naar het noorden te rijden. Op de Us 27 begeven we ons in het land en tuinbouw gebied. We zien enorme velden met suikerriet, die gaan kilometers en kilometers door. Hier een daar is men druk met oogsten en ook zien we een vliegtuigje druk met sproeien. Achterin de auto wordt het lekker warm waardoor de dames al snel moeite hebben om wakker te blijven. Gelukkig wordt de airco een stukje bijgedraaid en komen ze weer een beetje tot leven. En dan is het zover we rijden een dorpje in en Wendy roept vanuit de achterstoel: “Western Winkel!” Edwin trapt op de rem en trekt het stuur om zodat we nog net de oprit kunnen pakken van de betreffende winkel. Wendy herkent de winkel nog als ze naar binnenlopen. Het ruikt er namelijk raar en muf. Ze vinden niks van hun gading en stappen weer de auto in. Op naar de volgende stop. Niet veel later volgt bijna hetzelfde ritueel, Wendy ziet een betreffende winkel, dit keer TSC en de auto wordt gestopt en iedereen loopt naar binnen. Dit keer wel met een beter resultaat, alhoewel Edwin hierover misschien anders denkt, want we lopen naar buiten met een gevuld plastic tasje en een blije Wendy. Auto weer in, nog even tanken. En dan vervolgen we onze route. In de volgende plaats ziet Henk weer een TSC en rijden we weer een parkeerplaats op. Ook dit keer met succes want nu komt Ria met een blij gezicht de winkel uit en een tasje in haar hand. Inmiddels is het rond 12 uur en Edwin rijdt door totdat hij een fatsoenlijke eettent ziet, Ruby’s. Bij Ruby’s is het eigenlijk altijd goed en we smikkelen dan ook weer lekker ons warm eten op. Voldaan nemen we weer plaats voor de verdere rit. Na zo’n 40 minuten komen we bij de geplande stop, de “Nature fabriek”. Hier worden de zo bekende (sinaasappel) sapjes gemaakt. We hopen dat we een tour kunnen doen en gaan naar het bezoekerscentrum. We vragen daar of een tour mogelijk is maar helaas blijkt dat niet meer te kunnen ivm strenge hygiëne voorschriften. Er is wel in het bezoek centrum een voorstelling en een film die je kan bekijken. We schuiven wat rond en kijken in het winkeltje. Het ziet er allemaal er leuk en mooi uit. Als we alles hebben bekeken lopen we buiten nog een rondje en vervolgen we onze weg. Na een anderhalf uur komen we dan aan in Floridays. Edwin checkt ons in en dan rijden we naar het betreffende gebouw. De kamers worden verdeeld en Edwin en Henk gaan boodschappen doen. Als ze terugkomen lijken ze wel ingekocht hebben voor een weeshuis. Ze lopen naar binnen met een bagagekar vol spullen. 5 flessen gewoon formaat wijn, 2 grote wijnflessen, bier, brood, fruit, pinda’s…en nog veel meer. Het is gieren van het lachen want de heren hebben echt overal aan gedacht! We relaxen lekker en dan gaan we lekker gezamenlijk wat drinken. En genieten lekker van het weer, het was nog lang onrustig in Orlando…

3. van Key West naar Miami en Miami Beach

De ochtend begint vroeg. Door het tijdsverschil zijn we vroeg wakker. We hebben om half 8 bij de auto afgesproken maar om 7 uur zien we elkaar al op de balkons staan. Half 8 doen we vast de koffers in de auto en dan lopen we naar de ontbijtzaal. Ontbijt start om 8 uur maar koffie en thee kan altijd gepakt worden dus daar beginnen we mee. De man die het ontbijt regelt is druk met alles klaarzetten en even voor 8 uur kunnen we dan aan de slag. Wendy dekt nog even voor iedereen de tafel en Edwin en Ria zijn druk met het brood roosteren. We genieten van al het lekkers. Als we klaar zijn met het gesmikkel kunnen we vertrekken.

Edwin wordt nog even een goede 50 jaar en 2 dagen gewenst door de receptioniste en dan stappen we de auto in. Terug naar het vasteland. Voor een van de bruggen maken we even een korte fotostop en dan vervolgen we onze weg. Zo wordt er bij een Mac ook nog even een plaspauze ingelast en hopen we op een ijsje. Maar helaas het is volgens de mensen van de Mac nog te vroeg voor ijsjes en we moeten onze weg teleurgesteld vervolgen. Achterin de auto dommelen de dames soms even in slaap. En als dan na een kleine 3 uur rijden bij een tankstation aankomen wordt er toch maar even getankt. Dan door naar Miami/Coral Gables. We rijden door de prachtige oude wijk, Coral Gables. Stoppen uiteraard even voor het Baltimore Hotel en vergapen ons aan de schoonheid van de gebouwen en de prachtige bomen. Dan vervolgen we onze weg, draaien nog wat straten in en dan hup richting Miami Beach.

Edwin rijd in een streep naar het hotel. Niet vreemd want hier vertoefd ie vaker. Wendy is er al een tijdje niet geweest en ziet vele veranderingen in het gebouw. Het is er alleen maar op verbeterd. Edwin neemt plaatst bij de dame achter haar buro en we krijgen de kamerpasjes. Henk en Ria hebben kamer 12 Edwin en Wendy kamer 18 en beide op de 2^de etage. We nemen de lift en dan zien we de kamer van Henk en Ria, lekker ruim en op de hoek met een prachtig uitzicht naar zee. Wendy en Edwin kunnen de zee ook zien vanuit hun kamer maar zij zitten er ietsjes verder van weg en hebben een kleiner balkonnetje. Als iedereen zich heet opgefrist gaan we wandelen op zoek naar een eettentje die Edwin in zijn hoofd heeft. 5 Guys hamburgers met friet. Als we besteld hebben moeten we wachten en Ria, Hen en Wendy nemen vast plaats aan een tafeltje. Als het eten klaar is krijgt Edwin een grote bruine papierenzak en daar zit alles in. De hamburgers liggen onder in de zak en daaroverheen een enorme berg patat. We krijgen de patat niet op. Dan lopen we via het strand terug naar het hotel. Henk moet even het water zien en blijft zich verbazen over de prachtige kleur van het water. Dan slenteren we terug naar het hotel in een heerlijke warme zon. Zo tegen het einde van de dag halen we chips en wijn voor de avond en nemen we allemaal even een uurtje pauze. De Email en Facebook is helemaal bijgewerkt en we besluiten nog even Ocean Drive op te lopen voor een echt Italiaans ijsje. Na het ijsje gaan we terug naar de kamer voor een wijntje. We praten weer gezellig bij en morgen zullen we rond 7:15 uur naar het ontbijt gaan bij Aroma (http://www.aroma.us/Shop/Products/123) .

Morgen rijden we via de toeristische route van Miami naar Orlando.